Prijs van arbeid

Als de samenstelling van het personeelsbestand verandert, beïnvloedt dit de gemiddelde loonkostenstijging. Neemt het aandeel ouderen en hoger opgeleiden toe, dan stijgen de gemiddelde loonkosten. Deze loonkosten van hoger opgeleiden en oudere werknemers zijn in de regel hoger dan die van jongeren en laagopgeleiden. Gecorrigeerd voor deze veranderingen in de werknemerspopulatie kwam de zuivere prijsstijging in 2021 uit op 1,4 procent. Dat is de zogeheten prijs van arbeid. Het verschil tussen de ontwikkeling van de loonkosten per gewerkt uur en de prijs van arbeid is het structuureffect. Deze bedroeg -0,1 procent in 2021. Dit negatieve structuureffect duidt erop dat er naar verhouding veel nieuwe werknemers zijn aangenomen met relatief lage loonkosten. In 2020 gingen er werknemersbanen verloren, maar in 2021 was er weer sprake van een banengroei.

Gemeten over de afgelopen tien jaar zijn de loonkosten per gewerkt uur van werknemers met 18,9 procent gestegen. De stijging was het grootst in de industrie met 25,4 procent, gevolgd door de financiële dienstverlening met 25,0 procent. De stijging in de horeca bleef steken op 1,0 procent en de zakelijke dienstverlening op 11,6 procent. Gecorrigeerd voor de veranderingen in de werknemerspopulatie, kwam de zuivere prijsstijging tussen 2011 en 2021 uit op 16,4 procent. Dit betekent dat de loonkostenstijging van 18,9 procent voor 2,4 procent is toe te schrijven aan de toename van het aandeel oudere werknemers en hoogopgeleiden. De consumentenprijzen zijn in dezelfde periode met 17,8 procent gestegen.

Cijfers op StatLine: Prijs van arbeid volgens Nationale rekeningen