5. Gebiedsindeling op basis van aardbevingen

In hoeverre verandert de indeling naar referentie- en risicogebied als deze gebaseerd wordt op aardbevingen in plaats van gehonoreerde schademeldingen? Deze methodologische vraag staat in dit hoofdstuk centraal. De conclusie is dat de resultaten van de methodes niet substantieel van elkaar verschillen. Het CBS kiest er daarom vanwege de consistentie voor om ook in de toekomst gebruik te maken van een methode die uitgaat van schademeldingen.

5.1. Inleiding

Het doel van dit onderzoek is om inzicht te geven in de ontwikkelingen op de woningmarkt in het aardbevingsgebied rondom het Groningenveld. Hiertoe wordt het onderzoeksgebied ingedeeld in een risico- en een referentiegebied, waartussen een vergelijking plaatsvindt met betrekking tot verschillende kernindicatoren. In dit onderzoek is gekozen om het risicogebied te definiëren als buurten met gehonoreerde schademeldingen. Dat zijn immers de buurten waar aangetoond is dat aardbevingen de kwaliteit van woningen aantasten. De verwachting is dat vooral in zulke buurten de woningmarkt beïnvloed wordt. Deze methode kan als nadeel hebben dat er gebieden worden opgenomen in het referentiegebied waar weliswaar geen schademeldingen zijn gedaan, maar waar wel bevingen hebben plaatsgevonden. Dit zou ruis kunnen introduceren in de vergelijking tussen risico- en referentiegebied. Hierdoor zou het kunnen dat het verwachte verschil tussen risico- en referentiegebied niet te zien is, of onderschat wordt doordat de woningmarkt in het gebied dat als referentiegebied is geclassificeerd op basis van schademeldingen, toch beïnvloed wordt door aardbevingen.

In dit hoofdstuk wordt verkend of, en in hoeverre de indeling naar referentie- en risicogebied verandert wanneer het risicogebied gebaseerd wordt op aardbevingen in plaats van gehonoreerde schademeldingen. Het hoofdstuk begint met een uiteenzetting van de methode waarmee buurten op basis van aardbevingen zijn ingedeeld in referentie- en risicogebied. Voor de indeling op basis van schademeldingen, zie hoofdstuk 2.

5.2. Onderzoeksgebied

Bij het indelen van buurten naar referentie- en risicogebied op basis van aardbevingen wordt hetzelfde onderzoeksgebied gehanteerd als bij het indelen van buurten op basis van schademeldingen. Dat wil zeggen, dezelfde buurten die bij de indeling op basis van schademeldingen zijn aangemerkt als risico- of referentiegebied, worden ook meegenomen wanneer de indeling wordt gemaakt op basis van aardbevingen. Hierdoor kan voor alle buurten vergeleken worden of ze bij gebruik van verschillende methodes om de gebiedsindeling af te bakenen, bij andere categorieën (referentie- of risicogebied) worden ingedeeld. Uitzonderingsgebieden worden wederom uitgesloten (zie paragraaf 2.3 voor meer informatie over uitzonderingsgebieden).

5.3. Bronbestanden

Catalogus geïnduceerde bevingen KNMI

De catalogus geïnduceerde bevingen van het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (KNMI) wordt gebruikt om te bepalen in welke buurten aardbevingen plaatsvinden. Deze catalogus bestaat uit alle geïnduceerde bevingen vanaf 26 december 1986. In de catalogus zijn het tijdstip, de locatie en de magnitude van de aardbeving opgenomen. Met het oog op maximale vergelijkbaarheid met de indeling op basis van schades, zijn bevingen die plaats hebben gevonden vóór de eerste (16 augustus 2012) en na de laatste schademelding (2 augustus 2019) uitgesloten.

Daarnaast wordt een ondergrens gesteld aan de kracht van de aardbevingen die meegenomen worden in de analyses. Het is bekend dat onder de grens van ongeveer magnitude 1, het meetnet van seismische sensoren niet iedere aardbeving gedurende gehele onderzoeksperiode registreert. Dit hangt af van de afstand tussen de sensor en het epicentrum van de beving. Om vergelijking tussen buurten mogelijk te maken, worden alleen bevingen met een magnitude groter dan 1 op de schaal van Richter meegenomen.

5.4. Cumulatieve PGA waarden

Of een woning risico loopt op schade door een aardbeving, wordt niet alleen bepaald door de aardbeving zelf, maar ook door eigenschappen van de bodem en diverse andere factoren. Binnen de kaders van dit onderzoek is het niet mogelijk om deze mee te nemen en vervolgens per woning het risico op schade te bepalen. Er moet daarom een statistische benadering worden gebruikt die deze gemeenschappelijke invloeden zo zuiver mogelijk uitdrukt.

Om het risico dat een beving tot schade leidt te meten, wordt veelvuldig gebruikt gemaakt van een maat voor de maximale versnelling van de bodem aan het aardoppervlak gedurende een aardbeving: de PGA (Peak Ground Acceleration). Hoe groter de PGA-waarde, hoe groter de kans op schade. Er is een bekend verband tussen deze PGA-waarde en de kracht van de aardbeving op de schaal van Richter, rekening houdend met de afstand van het hypocentrum van de beving tot een bepaald punt op het oppervlak en dempende invloed van het tussenliggende bodemmateriaal (Dost et al., 2013). Op basis van dit verband is het mogelijk om voor iedere buurt in het onderzoeksgebied een representatieve PGA-waarde te berekenen behorend bij iedere aardbeving in de catalogus. Om het cumulatieve effect van alle aardbevingen in iedere buurt in kaart te brengen worden de PGA-waarden voor alle geselecteerde bevingen opgeteld. Dit resulteert in een cumulatief risico, wat wordt uitgedrukt als Rc. Voor elke buurt wordt  Rc berekend en vervolgens genormaliseerd. Na normalisatie ligt de waarde van Rc voor iedere buurt altijd tussen de 0 en 1, waarbij 0 geen risico en 1 de maximale kans betekent.

5.5. Grenswaarde risicogebied

Er zijn geen standaard grenswaarden voor Rc beschikbaar die bepalen of de woningen in een buurt kans op aardbevingsschade lopen en dus tot het risicogebied moeten worden gerekend. In deze verkenning is gekeken naar de spreiding van Rc tussen de buurten in het onderzoeksgebied, zie figuur 5.5.1. Na een exploratieve analyse waarin verschillende grenswaarden zijn bekeken, is gekozen voor de grenswaarde die correspondeert met de waarde waarbij 30% van de buurten binnen het risicogebied vallen. Deze grenswaarde is Rc = 0.05. Buurten met een Rc <= 0.05, worden als referentiegebied beschouwd, en buurten met een Rc > 0.05 zijn risicobuurten.

In figuur 5.5.1 zijn buurten op de x-as gerangschikt op hun Rc waarde (klein naar groot). Ieder puntje stelt één buurt voor, de positie op de y-as is de Rc waarde. De rode lijn geeft de gekozen grenswaarde weer.

5.6. Resultaten

In figuren 5.6.1 en 5.6.2 wordt twee keer het onderzoeksgebied weergegeven. Op beide kaarten zijn de buurten ingedeeld in risico- en referentiegebied (er wordt geen verdere uitsplitsing van het risicogebied in laag-midden-hoog weergegeven). Het risicogebied wordt steeds weergegeven in donkerblauw, het referentiegebied in lichtblauw. Uitzonderingsgebieden en overige buurten die niet binnen het onderzoeksgebied vallen zijn niet gekleurd. In figuur 5.6.1 zijn de buurten ingedeeld op basis van schademeldingen, in figuur 5.6.2 is de indeling gemaakt op basis van aardbevingen.

Een vergelijking van deze twee kaartjes laat zien dat de indeling op basis van cumulatieve PGA-waarden voor het grootste deel gelijk is aan de indeling op basis van schademeldingen. De twee methodes leiden echter niet tot identieke resultaten; er is een aantal gebieden rond de grens tussen risico- en referentie gebied, dat bij de ene methode wel en bij de andere methode niet bij het risicogebied wordt ingedeeld. Dit is hoogstwaarschijnlijk het gevolg van het gebruik van een arbitraire grenswaarde. Buurten die bij het gebruik van de ene methode in het risicogebied worden ingedeeld en bij gebruik van de andere methode in het referentiegebied, liggen dichtbij de grenswaarde van Rc = 0.05.
Omdat de resultaten van de twee methodes niet substantieel van elkaar verschillen kiest het CBS er vanwege de consistentie voor om uit te blijven gaan van een gebiedsindeling op basis van schademeldingen.

5.7. Conclusie

In dit hoofdstuk is verkend of er een aanpassing nodig is aan de methode om het onderzoeksgebied in te delen in risico- en referentiegebied. Het onjuist indelen van aardbevingsgebieden zou namelijk ruis kunnen introduceren in de vergelijking tussen risico- en referentiegebied. Hiertoe is bekeken in hoeverre de indeling naar referentie- en risicogebied verandert wanneer de indeling gebaseerd wordt op verschillen in aardbevingsintensiteit, in plaats van schademeldingen.

Een vergelijking van het onderzoeksgebied na indeling in referentie- en risicogebied op basis van de twee methodes leidt tot de conclusie dat de resultaten van de methodes niet substantieel van elkaar verschillen. Het CBS kiest er daarom vanwege de consistentie voor om ook in de toekomst gebruik te maken van een methode die uitgaat van schademeldingen.