Corrigeren van enquête metingen met sensordata van de weg
Onderzoeken waarbij met een dagboek wordt gevraagd om gespecificeerde tijdsintervallen bij te houden hebben een hoge belasting voor de respondent. Om de inspanning van de rapportage te verminderen, kunnen respondenten onderdelen weglaten of in het geheel niet reageren. Om die reden kunnen dergelijke enquêtes te lijden hebben van onderrapportage en item-non-respons. Bijgevolg kunnen de schattingen op basis van de enquête te laag zijn. In deze studie is de Nederlandse enquête voor vrachtvervoer over de weg aangevuld met gegevens van wegsensoren en zijn vangst-hervangstmethoden toegepast om de onderrapportage in de enquête te schatten. De heterogeniteit van de voertuigen met betrekking tot de vang- en hervangkansen wordt gemodelleerd door middel van logistische regressie- en log-lineaire modellen. Zes verschillende schatters worden besproken en vergeleken. De verkregen schattingen suggereren onderrapportage in de enquête, hoewel andere verklaringen mogelijk zijn. De niveaus zijn niet verrassend in vergelijking met de bevindingen van andere validatiestudies over onderrapportage in vervoers-, mobiliteits- en reis-enquêtes. Alle toegepaste schattingen leveren grotere puntschattingen op dan de enquête, hoewel de geschatte hoeveelheid onderrapportage tussen de schatters verschilt. Het koppelen van sensorgegevens aan enquêtes en het toepassen van vangst-hervangsttechnieken is een veelbelovende methode om de onderrapportage in enquêtes te schatten.