Gft-afval

Groente-, fruit en tuinafval (gft) bestaat uit fijn organisch afval dat in een vuilniszak of verzamelcontainer past. Gft bestaat voornamelijk uit etensresten en klein tuinafval. In 1994 werd de inzameling van gft door gemeenten wettelijk verplicht. Met het op gang komen van de inzameling, werden ook nieuwe investeringen gedaan om dit afval te composteren en te vergisten. Nadat rond de eeuwwisseling bleek dat de milieuwinst minder groot bleek dan gehoopt, ebde het enthousiasme om gft apart in te zamelen weg. Er bestond al de mogelijkheid om onder bepaalde voorwaarden van de wettelijke verplichting af te wijken en na een wetswijziging in 2009 kregen gemeenten nog meer vrijheid om het scheidingsbeleid zelf te bepalen. Zo werd in veel gemeenten het inzamelen bij hoogbouw gestaakt en Amsterdam, Rotterdam en ’s-Hertogenbosch stopten nagenoeg volledig met het inzamelen van het gft. In 1997 werd nog 98 kilogram per inwoner aan gft ingezameld, maar in 2013 was dit gedaald tot een dieptepunt van 75 kilogram per inwoner.
In de loop der jaren is het rendement van composteren en vergisten verbeterd en zette de overheid meer in op het scheiden van afval, waaronder gft. Daarnaast is sinds 2014 het programma Van Afval Naar Grondstof (VANG) actief. Hierin werd de ambitie voor een circulaire economie uitgesproken, wat gepaard ging met een doelstelling om het restafval terug te brengen naar 100 kilogram in 2020. Hierdoor werden gemeenten gestimuleerd om meer maatregelen te nemen om afvalscheiding aan de bron te bevorderen. Hierdoor is in de afgelopen jaren meer gft gescheiden ingezameld, wat anders in het restafval terecht was gekomen. Sinds kort wordt ook op zeer kleine schaal weer gft ingezameld in Amsterdam en Rotterdam.

Terug naar artikel