Schuldgaranties

Conform Europese richtlijnen zijn schuldgaranties overeenkomsten waarbij de garantiegever zich verplicht om, als een leningnemer in gebreke blijft, de schade te vergoeden die de leninggever anders zou lijden.

Onder de schuldgaranties die verstrekt zijn door de overheid vallen onder andere:

• garanties op interbancaire leningen als gevolg van de kredietcrisis;
• garanties voor exportkredietverzekeringen;
• garantieregelingen voor specifieke sectoren;
• afzonderlijk verstrekte garanties aan individuele instellingen.

Onder schuldgaranties vallen niet:

• garanties gegeven in het kader van de ESFM en ESM (Europees noodfonds);
• garanties afgegeven door de overheid in het kader van de European Financial Stability Facility (EFSF);
• garanties van het type financieel derivaat;
• achterborgstellingen zoals verstrekt door de overheid aan het Waarborgfonds Sociale Woningbouw (WSW) of het Waarborgfonds Eigen Woningen (WEW);
• garanties in het kader van het depositogarantiestelsel;
• garanties voor commercieel zeer moeilijk verzekerbare risico’s, zoals natuurrampen en kernongevallen.

Over het algemeen rapporteert de overheid over de garanties in haar jaarverslagen. Daarbij wordt een bredere definitie van de garanties gebruikt. Voor 2013 heeft het Rijk in de miljoenennota 211,7 miljard aan garanties opgenomen.