Ontslag

Ontslag
Met ontslag wordt in dit artikel bedoeld: ontslag op initiatief van de werkgever of ontslag door een faillissement. De volgende wijzen om een arbeidsovereenkomst te beëindigen blijven buiten beschouwing:

• beëindiging van rechtswege (zoals aflopen van een tijdelijk contract of het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd);
• ontslag tijdens de proeftijd van de werknemer;
• beëindiging op initiatief van de werknemer.

Ook ontslag op staande voet blijft buiten beschouwing. Hierover ontbreken gegevens. Ontslag op staande voet is bijvoorbeeld mogelijk als een werknemer zijn werkgever heeft opgelicht. Andere redenen zijn dronkenschap, mishandeling van collega's of diefstal. Ontslag op staande voet gaat niet via de rechter, maar als een werknemer dit wil aanvechten, kan dit via een dagvaardingsprocedure bij de rechtbank.

De aantallen ontslagen via de kantonrechter zijn gebaseerd op het aantal ingediende ontbindingsverzoeken. Het is niet precies bekend in hoeverre de rechtbanken ontbindingsverzoeken honoreren. Het is echter aannemelijk dat in verreweg de meeste gevallen de arbeidsovereenkomst ook daadwerkelijk wordt ontbonden.

Niet alle door het UWV verleende ontslagvergunningen leiden overigens daadwerkelijk tot ontslag. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat er op de valreep nog een order bij het bedrijf binnenkomt waardoor het ontslag uiteindelijk niet doorgaat.

Een werkgever hoeft niet in alle gevallen ontslag aan te vragen bij UWV of de kantonrechter. Dit is het geval bij ontslag met wederzijds goedvinden. Dit kan effect hebben gehad op (de ontwikkeling van) het aantal ontslagprocedures.